به تو خو کرده ام، مانند سربازی به سربندش
تو معروفی به دل کندن، مونالیزا به لبخندش
تو تا وقتی مرا سربار می‌بینی، نمی‌بینی
درخت میوه را پرُبار خواهد کرد پیوندش!
به تو تقدیم کردم از همان اول، دلت را زد
بهای شعرهایم را بپرس از آرزومندش!
به دنیا اعتباری نیست، این حاجی بازاری
نه قولش قول خواهد شد نه پابرجاست سوگندش
گریزی نیست جز راه آمدن با مردم پابند
همیشه کفش تقدیرش گره خورده‌است با بندش
به غیر از رفتنت چیزی اگر هم بوده، یادم نیست
چنان شعری که می‌ماند به خاطر آخرین بندش
چه حالی داشتم با رفتنت؟ "سربسته" می‌گویم
شبیه حال مردی شاهد اعدام فرزندش
حسین زحمتکش
