این غده‌ی بدخیم شدیداً سرطانی است

ای قوم - جسارت نشود-  دیرزمانی است
از غیرت و از عشق نه نامی نه نشانی است

تیتر یک اخبار، حماس است و حماسه
یک جنگ جهانی که پس جام جهانی است

اما نه جهان عرب آبستن خشم است
نه می‌پرد از خواب، اروپای اومانیست

ای غزه برای تو جز افسوس نداریم
با این همه غم‌خوار چه جای نگرانی است؟

مصری که فشرده است گلوگاه رفح را
ایران عزیزی که سرش گرم گرانی است

یا شام و عراقی که پس از یورش داعش
زخمی تنش از لشگر سفیانی جانی است

رسم‌الخط امروز تو خون است و گلوله
نه گویش عبری و نه خط سُریانی است

در سفره‌تان نانی اگر نیست، خدا هست
در خانه ما رونق اگر هست صفا نیست

سد بسته‌ای امروز به هرزآبه صهیون
تقدیر تو سنگی است که در دست جوانی است

شادیم به این مژده که آن پیر به ما داد:
این غده‌ی بدخیم شدیداً سرطانی است

عباس احمدی

سنگ‌ها انتفاضه می‌خواهند

از تو گفتند تیترهای درشت، که خبرهای تازه می خواهند
که به تجلیل از حضور تو، از نبودت اجازه می خواهند

با سکون خودت هم آغوشی، مثل آتشفشان خاموشی
دره های زمین ولی با زور، از گلویت گدازه می خواهند

استخوان های لیبی و بحرین، یا فلسطین سرد، فرقی نیست
گور کن ها برای گورستان، چند قطعه جنازه می خواهند

می روم پس دهم سلامت را، آه شرمنده ام که نامت را؛
یا برای قشنگی کوچه، یا برای مغازه می خواهند

جنگ تا عمق استخوان رفته، ریشه در خاک برده طوری که؛
دست ها هم اگر به جیب روند، سنگ ها «انتفاضه» می خواهند

مهدی رحیمی