با پای لنگ و دربه‌درِ پابرهنه‌ها
جا‌مانده‌ایم از سفر پابرهنه‌ها
ای کاش دیدگان ترم جاده می‌شدند
چون چشمْ فرش در گذر پابرهنه‌ها
پروانه‌ها در آتش تو جمع می‌شوند
در اتحاد شعله‌ور پابرهنه‌ها
بال و پر عقیم مرا ای طبیب من!
سنجاق کن به پال و پر پابرهنه‌ها
در پیشواز زائر تو صف کشیده‌اند
خیل فرشته دور و بر پابرهنه‌ها
هر موکب عزای تو میخانه‌ای شده
مِی بوده است همسفر پابرهنه‌ها
در جاده‌ای ستون به ستون مست می‌شوند
این است سُکر، از نظر پابرهنه‌ها
عمری دچار عقل شد از فرط جهل خود
هر کس گذاشت سربه‌سر پابرهنه‌ها
ای کاش چله‌ی همه حسن ختام داشت
مثل محرم و صفر پابرهنه‌ها
محمد شریف
