چون گل که زند خنده نسیم سحرى را
آموختم از زخم تنت جامه‌درى را
در مقتلت اى لاله به رنگ دل عشاق
خون گریه کنم هر ورق شوشترى را
اى ماه به نى رفته‌ى دیباچه‌ى خلقت!
آغاز کند داغ تو سال قمرى را
طرح کفنت زخم، تمام بدنت زخم
در پرده‌ى خون ساز کنم نوحه‌گرى را
کالاى مرا جز تو خریدار نباشد
از شوق تو دکّان زده‌ام بى‌هنرى را
محمد شمس
- کار دلم از دعا گذشته
- نیم آن شد ذوالفقار و نیم دیگر فاطمه
- هم دختر حسینی و هم دختر رباب
- سرورم من تابع جمهوری صحن توام
- باید که فقط یوسف زهرا بپسندد
- الهی که ماه محرم بمیرم
- یک نفر نیست بگوید که مسلمان تر از این
- از وحشت تنهاکش طهران به خراسان
- چنین به آب زدن امتحان غیرت بود
- در عبدالله جعفر می شود تکرار