ناخوانده | گنجینه شعر معاصر

بهترین شعرهایی که شاید نخوانده‌اید

ناخوانده | گنجینه شعر معاصر

بهترین شعرهایی که شاید نخوانده‌اید

ناخوانده | گنجینه شعر معاصر

اگر جایی با هشتگ #لاادری مواجه شدید، یعنی اسم شاعر را نمی‌دانیم؛
شاعر را که شناختید به ما هم خبر دهید...

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۸ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «طنز انتقادی» ثبت شده است

خدایا این خوشی این خواب شیرین را مگیر از ما
فقط آن را مگیر از ما فقط این را مگیر از ما

جهان در ناز و نعمت نحن فی شعب ابی‌طالب
خودت این امتحان سخت و سنگین را مگیر از ما

گرفتی تخم مرغ و مرغ و شیر و ماست را لطفاً
دگر از سفره‌ها ته‌دیگ و ته‌چین را مگیر از ما

مبادا ای خدا "روزی" بیفتد دست خاندوزی
کشیدی روغنم را آه! بنزین را مگیر از ما

همیشه حامی ما بوده جز در موقع سختی
خدا حاجی ولادیمیر پوتین را مگیر از ما

خلیج فارس را از لوث ماهی پاک کرد الحق
رئیس گربه‌خوار مؤمن چین را مگیر از ما

در این بازار اگر سودی است با داماد و فرزند است
الهی این ژن خوب این مضامین را مگیر از ما

ریا واجب دورویی مستحب اسلام ایرانی
خداوندا عجب دینی است این دین را مگیر از ما

خدا را شکر از کشور تمام مغزها رفتند
خداوندا تو این دارالمجانین را مگیر از ما

عباس احمدی

  • ناخوانده

عمر چون برق و باد می‌گذرد
منزل امروز در چهل دارم

در میان‌سالی و میانهٔ راه
حال و احوالِ معتدل دارم

متوسط درآمدی هم هست
خطِ پرسرعت از شاتل دارم

کاش آدم گذشته بود از سیب...
الغرض اینکه یک اَپل دارم

قلم و کاغذ و تراسی دنج
تازه یک بُکس هم کَمِل دارم

در همین فیس‌بوک می‌بینی
چهره‌ای خوب و مستقل دارم

اینستا و کلاب‌هاوز که هیچ
همه‌جا بنده یک پنل دارم

بی‌عدد راه ارتباطی هست
چون که هم پیج هم چَنِل‌ دارم

در فضای مجازی‌ام دائم
لایو هم بعله! متصل دارم

به‌به و چه‌چه و کف و هورا
چندتا نوچهٔ زبل دارم

◻️
آب را گل نکرده‌ام هرگز
در هنر حقِ آب‌وگل دارم

عشقِ معماری مدرنم من
نظری هم به کاهگل دارم

ابن‌سینا که جدِ مادر ماست
نسبتی نیز با «هِگِل» دارم

با «همایی» تفاوتم این است
که به جای عبا شِنِل دارم

آخرین شعر «سایه» پیش من است
دستخطی هم از «راسِل» دارم

نقد دارم به حافظ و سعدی
نامه‌ای هم به ساموئل دارم

هم زبان فرانسه می‌دانم
هم دوتا مدرک تافِل دارم

گوشم آسوده‌ است از دنیا
من فقط چشم بر نوبل دارم

◻️
مهربانو! ببین! تفاوت با،
شاعرکهای لو لِول دارم

مصلحِ اجتماعی‌ام بنده
فرق با خلقِ منفعل دارم

یک «حنا» داشتم به مزرعه‌ای
دوستی هم به نام «نِل» دارم

ولی این لحظه بی‌کس و تنهام
حالتی خسته و کسل دارم

به سرم زد که خودکشی بکنم
بس‌که افکارِ مضمحل دارم

ولی اکنون به شوق روی شماست
که دلی گرم و مشتعل دارم

ظهر سوشی زدم به یاد شما
شام هم سوپِ وِرمیشل دارم

سر شوریدهٔ مرا منگر
لااقل چندجور ژل دارم

سیرتی چون «مشایخی» اما
صورتی مثل «پاکدل» دارم

مگذر از یک تماسِ تصویری
من فقط قصدِ دردِ دل دارم

◻️
جانِ من صبر کن!... تو می‌دانی
شرکت و چند پرسنل دارم؟

آشنای وزیرِ نفتم من
وسط کیش هم هتل دارم

شاید این دوره هم شدم کاندید
جایگاهی در این اِشل دارم

یک تُکِ پا بیا به دفتر ما
عطرِ ورساچه و شَنِل دارم

جنس ارزان و خوب و اُرژینال
رژ لب، رنگ مو ، ریمل دارم

بدلیجات،روسری،مانتو
گیرِ سر،تاپ، شال، تِل دارم

◻️
در دفاع از حقوق حیوانات
چندتا گربهٔ خپل دارم

به خدا من خودم فمینیستم
کینه از مردها به دل دارم

مردها ؛ مردهای بی‌احساس
با همه مردها دوئل دارم

خسته از مرد بودنِ خویشم
لاجرم حالتی خجل دارم

کار دارم... نرو!... سمیه!... نرو!
باردارم.... نرو!... سمیه!....

جواد زهتاب

  • ناخوانده

تا کی از بخت خود فرار کنیم؟
شکوه از روز و روزگار کنیم؟

تا کی از طالع سیاه فقط
بنشینیم و قارقار کنیم؟

در همین کنج فقر هم حتی
می‌توانیم شاهکار کنیم

گل بکاریم و گل برافشانیم
خانه را خانهٔ بهار کنیم

می‌شود در هوای عشقی نو
کوچه را نیز نونوار کنیم

به خیابان سرخوشی بزنیم
دلبری شاد را سوار کنیم

دلبری شوخ و شنگ و شیرین‌کار
دل ببازیم و دل شکار کنیم

سرِ خر کج کنیم و از تهران
ناگهان قصد رودبار کنیم

به در و دشت و کوه سر بزنیم
رو به گل رو به سبزه‌زار کنیم

هم درودی به رود بفرستیم
هم سلامی به آبشار کنیم

گوشه‌ای دنج را بیابیم و
بزمی آن‌گونه برقرار کنیم

کلک کهنه گر جواب نداد
کلک تازه‌ای سوار کنیم

بیتی از مولوی بخوانیم و  
بحث از جبر و اختیار کنیم

قصه از عشقِ ویس با رامین
یا ز عشاق نامدار کنیم

یک دوتا هم رباعی از خیام
آن وسط چاشنیِ کار کنیم

از زمین و زمان... حکایت از
عشقِ «پوران» و «بختیار» کنیم

می‌شود بی‌هوا میانهٔ حرف
بوسه‌ای چند هم نثار کنیم

گل و شعر و شراب و موسیقی
یار را مست و بی‌قرار کنیم

(راستی لازم است در اینجا
یک توقف به اضطرار کنیم
تا برای مجوز این شعر
شرع را وارد مدار کنیم
بر لب آریم یک قَبِلتُ و بعد
کار را هم حلال‌وار کنیم
مؤمنین شاهدند؛ لازم نیست
قلبشان را جریحه‌دار کنیم
کافی است آن شراب بالا را
چای یا دوغ خوشگوار کنیم
جلوی چشم خلق واجب نیست
ماست را قاطی خیار کنیم
ماجرا هم که کلاً عرفانی‌‌ست
هرچه هم فسق یا قمار کنیم
ما به این روح آریایی خویش
می‌توانیم افتخار کنیم)

از همان‌جا که گفتمت باید
یار را مست و بیقرار کنیم

بکشانیم بحث را به هوس
قصه را نیز صحنه‌دار کنیم

لحن‌مان را گرفته و خسته
چشم‌‌مان را کمی خمار کنیم

بی‌هوا مثل بچهٔ آدم
هوسِ سیب یا انار کنیم

در ببندیم و بند بگشاییم
نیتِ خویش آشکار کنیم

برجهیم و سوار کار شویم
بعد او را سوار کار کنیم

پس بتازیم بی‌عنان هرسو
بی که فکرِ اضافه‌بار کنیم

الغرض عمرِ مانده را صرفِ
سفتنِ دُرِ شاهوار کنیم

پس اگر شد که شد اگر که نشد
تف بر این چرخ کج‌مدار کنیم

می‌شود باز مثل اولِ کار
شکوه از بخت و روزگار کنیم

یعنی از این به بعد حق داریم
بنشینیم و قارقار کنیم

جواد زهتاب

  • ناخوانده

در عصر برده داری کاری نمی توان کرد
جز صبر و بردباری کاری نمی توان کرد

با زخم های سطحی باید کنار آمد
با زخمهای کاری، کاری نمی توان کرد

از دوستان بی شرم آبی نمی شود گرم
از فرط بی بخاری کاری نمی توان کرد

برگشته ایم آرام فعلا به صدر اسلام
غیر از شترسواری کاری نمی توان کرد

حتی اگر مصدق باشد رئیس جمهور
با نفت ده دلاری کاری نمی توان کرد

امن و شراب بی غش، معشوق و جای خالی
در ساعت اداری کاری نمی توان کرد

گفتی نمی توان کرد گفتیم می توان کرد
حق با شماست آری کاری نمی توان کرد

مسلم حسن‌شاهی راویز

  • ناخوانده

و زیرکان که زیاد است عقل اندک‌شان
به هر چه دست رساندند شد مبارک‌شان

نشسته قرقی اقبال‌شان به کتف و به کول
سوار باد بلند است بادبادک‌شان

به یک اشاره‌شان باد راه می‌افتد
درخت بار می‌آرد به محض چشمک‌شان

برای آنکه بفهمند موقعیت را
به جنبش است شب و روزجفت شاخک‌شان

چنان مراقب پیش و پسند کز بالا
کلوخ نیز ببارد نمی‌گزد کک‌شان

چه چیزها که ندادند بهر علم مفید
چه پول‌ها که نکردند خرج مدرک‌شان

هزار بنده مالنده بند پاچه‌شان
هزار کرسی پاینده زیر خشتک‌شان

طریق پول فزودن به پول مذهب‌شان
دو لُپه خوردن و بردن مرام و مسلک‌شان

امین مال منند و شریک کار شما
خزانه داری کل وام‌دار قلک‌شان

چه داد و قال و چه نجوا، نکن، نمی‌شنوند
زبان بگیر، خراب است سیم سمعک‌شان

دعا کنیم افق دیدشان نگردد تار
دعا کنیم نگیرد بخار عینک‌شان

برای آنکه قوی‌تر شوند بیش از پیش
دعای خیر ضعیفان نثار یک یک‌شان

امید مهدی نژاد

  • ناخوانده

«و بهتر می‌شود باز از گذشته حال آینده»
چنین می‌گفت در پشتِ تریبون یک نماینده

و خیلی جدی از آینده و امید صحبت کرد
به‌حدی جدی و محکم، که جر خوردیم از خنده

افق‌ها می‌شود روشن ز اظهارات مسئولان
گزارش‌ها، سرایش‌ها، خبرهای پراکنده

کماکان دورۀ تدبیر و امید است و می‌بینی
چه ریشی می‌خورد شانه، چه پشمی می‌شود کنده

همان وضع و همان حال است، قدری بدتر از سابق
همان آش و همان کاسه، همان گاز و همان دنده

به هرکس لقمه‌نانی می‌رسد از سفره بیش و کم
یکی از استرس خالی، یکی از خالی آکنده

یکی از کورس جا مانده، یکی در بورس جا کرده
یکی از حال نومید و یکی دنبال آینده

خلایق مرغ‌های منطق‌الطیرند در تشبیه
یکی چون بچۀ قرقی یکی چون مرغ پرکنده

یکی دکتر فلامینگو، یکی سردار بوقلمان
یکی طاووس خودمحور، یکی زاغ سرافکنده

قناری‌های اینِستا و طوطی‌های توییتر
پرستوها، که مشغولند در تکمیل پرونده...

سیاست کارِ از ما بهتران است، اقتصادش هم
نبودند این مقولات از تخصص‌های این بنده

ولیکن فی‌المثل بحث هنر را من رصد کردم
و دیدم هست اوضاعی بسامان و برازنده

همای از قله‌های سنتی قل می‌خورد پایین
تتلو می‌دهد بیرون کلیپ کرکر خنده

زمانی از بلندای بصیرت می‌زند نعره
فلانی شعر می‌گوید برایش داغ و کوبنده

یکی از شرق می‌بافد، یکی در غرب می‌لافد
یکی تگزاس می‌سازد، یکی دیگر فروشنده

از امرالله احمدجو اگر کاری نمی‌بینیم
چه غم داریم تا داریم پوران درخشنده

یکی هی می‌رود بیرون، یکی یکهو می‌آید تو
یکی مهناز افشار و یکی الهام چرخنده

یکی افشاگری می‌کرد از اوضاع مسئولان
به‌ظاهر مستند اما، پریشان و پراکنده

بدون یک گواهی از ستاد نهی از منکر
تمام ادعاهایش غلط بود و فریبنده

زدم توی دهانش محکم و گفتم اگر این است
چرا پس مانده‌ای اینجا، نمی‌گردی پناهنده

نشست و گریه کرد و از اراجیفش پشیمان شد
و خیلی هم تشکر کرد از این اقدام کوبنده

و بعد از منبعی آگاه نقلی کرد در کانال
که وضع مملکت عالی‌ست، شادابیم و سرزنده

هوا مطلوب خواهد شد، درآمد خوب خواهد شد
و خواهد شد وطن از شور و عشق و پول آکنده

اگر ایراد می‌بینید در ترکیب گیرنده‌ست
نباید دست زد فعلاً به تنظیم فرستنده

به پایان آمد این شعر و مزخرف همچنان باقی
همین ابیاتِ لق بود این میان سهم نگارنده

مضامین پرت و بی‌ربطند با هم، عذر می‌خواهم
قوافی نیز ایطاء جلی دارند، شرمنده

تمام و... یک سخن مانده‌، بیندازیم و بگریزیم
که حقاً حسن پایانی‌ست عالیقدر و ارزنده:

به روغن‌سوزی افتادیم ما، آقای راننده
بلی، هل می‌دهیم، اما تو هم بگذار در دنده

امید مهدی نژاد

  • ناخوانده

بزن جا غصّه‌هایت را چو در جا می‌زند بیرون
که از دستت اگر در رفت از پا می‌زند بیرون!

بخاری برنمی‌خیزد ز یاران سمرقندی
که حافظ نیمه‌شب مست از بخارا می‌زند بیرون

«من از آن حُسن روزافزون که یوسف داشت دانستم»
چرا هر شب به ترفندی زلیخا می‌زند بیرون

هنوز این نکته‌ افکار مرا مشغول خود کرده ا‌ست
چه تصمیمی ز فکر بکر کبری می‌زند بیرون!؟

گر از آن‌جا که می‌گویی برون زد ناگهان مویی
به اصلاحش مکوش امشب که فردا می‌زند بیرون...!

مگیر آن روی را از من! مبند آن چهره را اصلاً
که راه عرضه چون بستی تقاضا می‌زند بیرون

ببین این واردات و صادرات غیر نفتی را
اگر هیراد داخل شد حمیرا می‌زند بیرون!

دگر لی‌لی به لالای دل این دربه‌در مگذار
که ناگه روغنش از لای لولا می‌زند بیرون

مرا تاب تورّم نیست زیرا مهره‌ی پشتم
نه تنها درد می‌آید که حتّی می‌زند بیرون!

بس است این ناله‌ها... باید دهان این غزل را بست
وگرنه ناگهان از قبر، نیما می‌زند بیرون...!

سعید ایران‌نژاد

  • ناخوانده

من شاعرم، کتاب ندارم؛ شما چطور؟!
عمری ست جای خواب ندارم؛ شما چطور؟!
 
در بانک های دولتی و غیر دولتی
مثل شما حساب ندارم؛ شما چطور؟!
 
نه سبزم و نه قرمز و نه آبی و نه زرد
باور کنید تاب ندارم؛ شما چطور؟!
 
افسرده ام به خودروی تک سرنشین خویش
ماشین خوش رکاب ندارم؛ شما چطور؟!
 
زلف مرا زمانه گرفت و ز بیخ کَند
من مشکل حجاب ندارم؛ شما چطور؟!
 
هر ساعتی به خانه بیایم دلم خوش است
یک ذرّه اضطراب ندارم؛ شما چطور؟!
 
زیر دلم زده ست خوشی ـ بچّه ها! ـ ولی
میلی به انقلاب ندارم؛ شما چطور؟! *
 
سعید بیابانکی

*منظور، میدان انقلاب است صد البته!

 

  • ناخوانده