هرچند خنده بر لب عالم می آورند
باران و برف با خودشان غم می آورند
من دوست دارم این غم باران و برف را
زیرا تو را دوباره به یادم می آورند
باران چکامه ای ست که در وصف عاشقان
خورشید و ابر و باد فراهم می آورند
هر سال ابرها شب یلدا سبد، سبد
از باغ آسمان گل مریم می آورند
اما دریغ از آن همه پروانه ی سپید
با خود بهشت را به جهنم می آورند
گل ها اگرچه چشم نوازند و بی رقیب
پهلوی برگ های خزان کم می آورند
امسال دست پنجره از برف خالی است
امسال درد پشت سر هم می آورند
سیدابوالفضل صمدی
- کار دلم از دعا گذشته
- نیم آن شد ذوالفقار و نیم دیگر فاطمه
- هم دختر حسینی و هم دختر رباب
- سرورم من تابع جمهوری صحن توام
- باید که فقط یوسف زهرا بپسندد
- الهی که ماه محرم بمیرم
- یک نفر نیست بگوید که مسلمان تر از این
- از وحشت تنهاکش طهران به خراسان
- چنین به آب زدن امتحان غیرت بود
- در عبدالله جعفر می شود تکرار